Upravo ondje su se lovile glavne namirnice za bisk - rakovi, školjke, jastozi, kozice i škampi. Druga teorija o imenu dolazi iz francuskog pojma bis cuits, što znači dva puta kuhano. Naime, sve gore navedene morske životinje čiste se od ljusaka koje se prvo lagano sotiraju, a zatim podlijevaju vinom, kuhaju i zgušnjavaju uz pomoć vrhnja za kuhanje.

Bisk je zbog toga izrazito jakog i prepoznatljivog okusa koji se može kombinirati uz razno korjenasto povrće, ali i rižu, rajčicu ili bundevu. Razlog kuhanju ljusaka je jednostavan - tako se ništa nije bacalo; meso bi se poslužilo u glavnom jelu, a bisk se poslužuje na mjestu juhe.

Ponekad se, iako je to neispravno, biskom nazivaju varijacije gustih krem juha od povrća poput gljiva, kukuruza ili crvene paprike. Iako i one posjeduju kremastu teksturu i sadržavaju vrhnje za kuhanje, pravi bisk mora u sebi imati ljuskice morskih plodova. On se tradicionalno poslužuje u posudici s dvije ručke kako bi se moglo piti iz nje.